Մարտական ոգին հայ զինվորի գենի մեջ է. Մարտական ծառայության շքանշանակիր Դավիթ Թադևոսյան

Զինված ուժերի կազմավորման 28-ամյակի առիթով նախագահի բարձրագույն պարգևին արժանացած ամենաերիտասարդ սպան գյումրեցի Դավիթ Թադևոսյանն է։ 13 տարի առաջ էր, որ ՀՀ զինված ուժերի հատուկ ջոկատային գնդում ծառայության անցավ։ Այս տարիների ընթացքում հանուն հայրենիքի կատարած առաջադրանքների գնահատականը պարգևներն են, առայժմ վերջինը՝ Մարտական ծառայություն մեդալը: Մշտապես դիրքերում ու սահմանին դժվար մարտավարական առաջադրանքներ կատարող սպայի համար շքանշանը համարում է բոլոր մարտական ընկերների, իր զինվորների ու վերադաս սպայական կազմի ձեռքբերումը։

Դավիթի համար Մարտական ծառայություն մեդալը չորրորդն է, որը մյուս շքանշանների կողքին հպարտությամբ զինվորական համազգեստին կամրացնի։ Երիտասարդ սպայի համար շքանշաններից յուրաքանչյուրն իր պատմությունն ունի, դրանք զինվորական կյանքի անցած ուղին են բնութագրում։Այս մեկը Դավիթը ստացել է հայ-ադրբեջանական սահմանին ստրատեգիական նշանակության տարածքների գրավման գործողություններին մասնակցելու համար։ Առաջադրանքը բարդ է եղել, բայց իր զինվորների ու վերադաս հրամանատարական կազմի հետ կարողացել են գրավել ու Հայկական զինուժի ենթակայության տակ վերցնել 140 հեկտար տարածք։

«Այնտեղ մարտավարական նշանակության դիրքեր կային` բլուրներ, որոնք կարևոր էին մեզ համար, էնտեղ կար նաև գազի հետ կապված խնդիր, որ անընդհատ ճնշում էին սպասարկումը, թույլ չէին տալիս, էդ խնդիրներից ազատվեցինք, այդ տարածքներն արդեն անցել են մեր ենթակայության տակ»,-  ստրատեգիական նշանակության տարածքների կարևորության մասին է նշում Դավիթ Թադևոսյանը։

Զինվորական կյանքն իր անաբաժանելի մասն է դարձել։ Դավիթի համար այն զուտ ծառայություն չէ`  ապրելակերպ է, հայրենիքին ծառայելն ու զինվորականի ուսադիրներ կրելը մեծ պատիվ ու պատասխանատվություն է, որը սկսվում է սահմանից ու ավարտվում սահմանով, որտեղ զինվորն է կանգնած, ուր ոչ միայն սահմանի, այլև զինվորի պաշտպանությունն է վստահված սպային:

Զինվորականի 13 տարիների փորձով է համոզվել, որ մարտական ընկերն անփոխարինելի է, նրանից է կախված մարտական գործողությունների հաջողությունը։ Ընկերներից բացի, Դավիթի համար նվիրական ու հայրենիքի չափ սիրելի մեկ արժեք էլ կա` ընտանիքը։

Սահմանին կանգնած յուրաքանչյուր զինվոր ու սպա մտածում է նախ իր ընտանիքի խաղաղության մասին։ Կապիտան Թադևոսյանն  անհանգստանում է նաև իր նորաստեղծ ընտանիքի համար:

«Ընտանիք կազմելուց հետո ամեն ինչ արժևորվել է, արդեն հասկանում ես, որ քո կյանքը մենակ քեզ չի պատկանում: Երբ ամուսնացած չէի, ինչ-որ քայլերի ավելի ռիսկով էի գնում, իսկ հիմա ավելի երկար եմ մտածում մի բան անելուց առաջ, ավելի պարտավորեցնող է, ավելի զգոնություն է տալիս քո գործին, որ հանկարծ ինչ-որ մի տեղ չսայթաքես»,- ասում է Դավիթը:

Մշտապես դիրքային  ծառայությունում գտնվող կապիտանը վստահեցնում է, որ Հայկական բանակի մարտունակությունն ավելի է ամրապնդվում: Իսկ դրա գրավականը, սպառազինության հետ մեկտեղ, զինվորի պատրաստվածությունն է:

«Հնարավոր է, որ Ադրբեջանը լավ զինված լինի, բայց ապրիլյանի ապացույցը այն էր, որ էդ լավ զինված լինելը էդքան էլ կարևոր չի, ամենակարևորը հենց մարտական ոգին է, դուխը, որ հայ զինվորն ունի, հայ գենն ունի, էդ հենց դարերով պատերազմած գենային հիշողությունն է, իմ կարծիքով, որ պահել է իր մեջ»,- նշում է կապիտան Թադևոսյանը:

Կապիտան Թադևոսյանը պատիվ ունի՝ ևս 7 տարի ծառայելու է Հայկական զինված ուժերում: Մարտական ուղի անցած զինվորականը շատ զինվորների հետ շարունակելու է սահմաններ պահել, կազմավորված բանակի հետախուզական ստորաբաժանումը փորձառու զինվորներով համալրել: