Շիրակի մարզի 25 համայնք չի կարողանում օգտվել պետական սուբվենցիաներից

Շիրակի մարզի համայնքներին հնարավորություն է ընձեռվել տնտեսական և սոցիալական ուղղվածության մի շարք ծրագրեր իրականացնել տեղական և պետական բյուջեների համաֆինանսավորմամբ։ Դրանք բնակավայրերի զարգացման նպատակ ունեն, բայց ծրագրից օգտվելու պահանջներն այնպիսին են, որ մարզի համայնքների կեսից ավելին դրանց չի կարողացել բավարարել և ծրագրում չեն ընդգրկվել։ Արդյունքում՝ պետբյուջեի նպատակային միջոցներից՝ սուբվենցիաներից, օգտվել են հիմնականում խոշոր ու խոշորացված համայնքներն իրենց մեծ բյուջեներով։ Օրինակ՝ Գյումրին 3 ծրագիր է ներկայացրել ու կարևորել նաև քաղաքի համար աղբատար մեքենաների ձեռքբերումը, քանի որ եղած մեքենաները հնամաշ են ու մի մասը օրվա մեջ մի քանի անգամ կես ճամփին է մնում:

Պետական սուբվենցիոն ծրագրով Գյումրիի համար 3 նոր աղբատար ու 2 ինքնաթափ մեքենա է գնվել։ Գումարի կեսը համայնքային բյուջեից է տրվել, մնացածը պետբյուջեն է ֆինանսավորել: Այն շուրջ 140 միլիոն դրամ է արժեցել տեղական ու պետական բյուջեի համար: 3 մլրդ դրամից մի քիչ ավելի բյուջե ունեցող Գյումրին կարողացել է սուբվենցիոն նպատակների համար պահանջվող նվազագույն 50 մլն դրամն ապահովել։

Այլ է փոքր համայնքների դեպքում։ Մինչև 500 մլն դրամ բյուջե ունեցող համայնքների համար, ըստ սուբվենցիայի կարգի, պահանջվում է նվազագույնը 5 մլն դրամ ներդրում։ Ըստ պատասխանատուների՝ տարբերակում չի դրվել մեծ ու փոքր բյուջեներ ունեցող համայնքների միջև: Գետք համայնքի ղեկավար Հովիկ Մխիթարյանը նշում է, որ համայնքը հնարավորություն չունի 13 մլն դրամանոց բյուջեից 5 մլն-ը ներդնել միայն 1 ծրագրի համար։ Իրենք 4-5 տարում 7 մլն դրամ են խնայել, որը միայն 1 ծրագրին ուղղելու փոխարեն գյուղում 6 փոքր ծրագիր կարող են կատարել, օրինակ՝ գյուղամիջյան փողոցներ խճապատել, լուսավորություն ապահովել, դրենաժային համակարգ կառուցել և այլն:

Արդեն քանի տարի է՝ գյուղի ոռոգման ցանցի 2 կմ-անոց հատվածը վերանորոգել չեն կարողանում, ինչի պատճառով 180 հա վարելահող չի ոռոգվում: Հովիկ Մխիթարյանը հույս ուներ, որ սուբվենցիոն այս ծրագրով ցանցի կառուցումը վերջապես կավարտի, բայց ծրագիրը 60 մլն ներդրում է պահանջում, որից եթե համայնքը 5 մլն դրամ էլ ներդնի, ապա մնացածը պետբյուջեն հաստատ չի տրամադրի։

Սուբվենցիոն ծրագրերը 2 ուղղվածության են՝սոցիալական, այսինքն՝ դպրոցների, մանկապարտեզների շինարարություն, ճանապարհների բարեկարգում և այլն, և տնտեսական՝ ոռոգման ցանցերի նորոգում, գյուղտեխնիկայի ձեռքբերում և այլն: Սոցիալական ծրագրերի դեպքում գումարի 60 տոկոսը համայնքն է ներդնում՝ միայն ֆոնդային բյուջեից, 40-տոկոսը՝ պետբյուջեն, իսկ տնտեսականի դեպքում հակառակն է՝ 40 տոկոսն է համայնքից պահանջվում:

Շիրակի մարզի համայնքները հիմնականում սոցիալական ուղղվածության ծրագրեր են ներկայացրել։ Մարզի 42 համայնքից 11 ծրագրային հայտ է ներկայացվել, 25 համայնք առաջադրվող պահանջներին ընդհանրապես չի համապատասխանել։ Սուբվենցիայի կարգը փոխելու և համայնքներից պահանջվող նվազագույն շեմը 3 տոկոս նվազեցնելու Շիրակի մարզպետարանի դիմում-առաջարկները կառավարությունը մերժել է: Ներդրումային նվազագույն շեմի իջեցում սպասում են հաջորդ տարի: Երկու ամսից մարզպետարանները կսկսեն ընդունել արդեն 2019 թվականի համայնքային ծրագրերի հայտերը: