Ոսկերիչը ցրել է ոսկու և ոսկյա զարդերի մասին ամենատարածված առասպելները

Ոսկին համարվում է ամենաթանկ մետաղներից մեկը շատ հազարամյակների ընթացքում, ուստի ոսկու արդյունահանման հետ կապված հսկայական թվով առասպելներ և սխալ պատկերացումներ կան: Դրանցից ամենատարածվածը Gazeta.Ru-ի հետ զրույցում մեկնաբանել է ոսկերիչ Նատալյա Նախոդկինան։

Առաջին առասպելն այն է, որ ոսկին պետք է դեղին լինի:

«Իր առաջնային տեսքով ոսկին իրականում վառ դեղին գույն ունի: Ինչ վերաբերում է ոսկուն, որը մենք սովոր ենք տեսնել զարդերի մեջ, այն պարունակում է այլ մետաղների կեղտեր։ Ի վերջո, իր մաքուր տեսքով ոսկին շատ փափուկ է և չի կարող օգտագործվել զարդերի մեջ: Այսպիսով, հենց կեղտերն են ազդում գույնի վրա։ Եթե ​​դա պղինձ է, ապա «ելքը» ոսկի է՝ հարուստ կարմրավուն երանգով, սակայն նիկելը և պալադիումը մետաղին տալիս են սպիտակ երանգ։ Նույնիսկ «կանաչ» ոսկի կա։ Ի դեպ, նմուշները ցույց են տալիս, թե որքան մաքուր ոսկի է պարունակվում արտադրանքի մեջ, օրինակ՝ 585 թիվը ցույց է տալիս 58,5 տոկոս պարունակություն, իսկ մնացած ամեն ինչը կեղտեր են»,- պարզաբանել է փորձագետը։

Երկրորդ առասպելը. ոսկու արդյունահանումը ծառայում է բացառապես տնտեսությանը և ոսկերչական բիզնեսին։

«Ոսկին արդյունահանում են ոչ միայն դրանից զարդեր պատրաստելու կամ բանկում պահելու համար։ Այս ազնիվ մետաղն ունի եզակի ֆիզիկական և քիմիական բնութագրեր. այն օգտագործվում է բժշկության, դեղագործության, տիեզերական արդյունաբերության, միկրոէլեկտրոնիկայի և շատ այլ ոլորտներում»,- հավելել է Նախոդկինան։

Նաև թյուր կարծիք է, որ ոսկյա զարդերը հիպոալերգեն են:

«Սա ճիշտ է միայն կեղտերի և կապանքների բացակայության դեպքում: Եթե ​​զարդեր կրողը ինչ-որ ալերգիկ ռեակցիա ունի պալադիումի, արծաթի կամ որևէ այլ բաղադրիչի նկատմամբ, որով «նոսրացվում է» ոսկին, ապա այդ ռեակցիայի մեղավորը կեղտերը կլինեն»,- զգուշացրել է ոսկերիչը։

Չորրորդ առասպել՝ խորհրդային տարիներին ոսկին ավելի որակյալ էր։

«Շատերը կարծում են, որ ԽՍՀՄ տարիներին որակն ավելի լավ էր, քանի որ պետական ​​վերահսկողությունն ավելի խիստ էր։ Այնուամենայնիվ, ոսկու հետ կապված «ավելի լավ» կամ «ավելի վատ» հասկացությունները գոյություն չունեն. ոսկին ինքնին ոսկի է: Այսպիսով, այստեղ խոսքը ոչ թե որակի, այլ գնի մեջ է. որքան բարձր է ստանդարտը, այնքան թանկ է ապրանքը կամ ձուլակտորը։ Ի դեպ, որոշ զարդեր, օրինակ՝ ծանր ապարանջանները կամ վզնոցները, ընդհակառակը, պահանջում են ցածր ոսկու պարունակություն»,- ընդգծել է մասնագետը։

Վերջապես, հինգերորդ առասպելը. ոսկյա արտադրանքը մասունք է և, հետևաբար, հիանալի ներդրում ապագայում:

«Սա ոսկրացած միֆ է։ Մեր մայրերն ու տատիկները մեծ քանակությամբ ոսկյա իրեր են պահել՝ հավատալով, որ դժվար պահերին դա կօգնի ընտանիքին։ Այնուամենայնիվ, ոսկին ինքնին արժեքավոր չէ, և եթե, օրինակ, դուք ցանկանում եք այն վաճառել, ապա այն կգնահատվի որպես ջարդոն, ինչը նշանակում է, որ գինը զգալիորեն կտարբերվի նախնական գնից։ Իսկապես արժեքավոր կճանաչվեն միայն այն զարդերը, որոնք համալրված են բացառիկ, ճիշտ ընտրված թանկարժեք քարերով, լավ գեմոլոգիական հատկանիշներով, որոնք հաստատված են վկայականներով կամ պատմամշակութային ժառանգության օբյեկտ հանդիսացող արտադրանքով»,- եզրափակել է Նախոդկինան: