Պուտինը՝ ՌԴ նախագահ. հետընտրական խճանկար

Երևանում ու Գյումրիում երեկ մեծ հերթեր էին, ճիշտ այնպիսիք, որ  լինում էին խորհրդային տարիներին՝   խանութների առջև:  Ովքեր պատահաբար տեսել են   այս հերթերը ու դեռ չգիտեն, թե դրանք ինչի համար էին, ապա հիշեցնենք, որ   շատ այլ երկրների նման   Ռուսաստանի նախագահին Հայաստանում էլ են ընտրել:  Ընտրողների մեծ մասն էլ ազգությամբ հայ Ռուսաստանի քաղաքացիներն էին և ընտրության հարցի կարևորությանը  մոտենում էին հենց  ազգի ու երկրի  խնդիրների մասին սեփական պատկերացումներից ելնելով:

  «Մեր երկրի կայունությունը կախված է Ռուսաստանից»:
 «Տեսեք, թե Ռուսաստանում ինչքան հայեր են աշխատում»,- նշել են ազգությամբ հայ ռուսաստանցի ընտրողները: 

Ի տարբերություն Հայաստանի` երբեմնի եղբայրական Ուկրաինայում Ռուսաստանի քաղաքացիների մեծ մասն այդպես էլ ընտրելու հնարավորություն չունեցավ:  Մի դեպքում ընտրատեղամաս տանող ճանապարհին Կրեմլի մանրակերտն էին ազգայնականներն այրել, մյուս դեպքում Ուկրաինայի՝  արյունով ներկված քարտեզն էին գցել ճանապարհին, որ քվեարկողները չկարողանային անցնել դրա վրայով և չգրգռեին ազգայնականներին: Ռուսաստանում այս ամենն, իհարկե, կոշտ քաննդատությունների արժանացավ: Հետընտրական առաջին մամուլի ասուլիսում, սակայն, Վլադիմիր Պուտինը նշեց, որ ոչ մի պատասխան չի տա Ուկրաինայում տեղի ունեցածին: 

«Մեզ համար ուկրաինացիները եղբայրական ժողովուրդ են, ես միշտ դա ասել եմ:  Մենք ոչ մի բանով չենք պատասխանի, ճիշտ հակառակը՝ կանենք ամեն ինչ, որ Ռուսաստանում ապրող ուկրաինացիներն իրենց զգան ինչպես տանը»:  

Ասուլիսին Պուտինը  պատասխանեց նաև հարցին, թե արդյո՞ք բացառում է, որ կարող է առաջադրվել նաև 2030 թվականի նախագահական ընտրություններին,  եթե չի փոխում սահմանադրությունը: 
 
       «Այն ինչ դուք ասում եք` ծիծաղելի է: Եկեք հաշվենք… Ես ի՞նչ է, մինչև 100 տարեկա՞նս  պետք է այստեղ նստեմ: Ոչ, ոչ…»: 

Մինչ Պուտինն իր հետագա առաջադրումների անհավանականության մասին էր խոսում` Վլադիմիր Ժիրինովսկին նրա նոր ու անցած նախագահական պաշտոնների թվի շուրջ էր վիճաբանում Վլադիմիր Սոլովյովի հետ: 

«Իրականում սա նրա հինգերորդ նախագահությունն է, որովհետև, երբ նա վարչապետ էր, նախագահից էլ բարձր էր:  Եվ պետք չէ ասել, որ դա իմ սուբյեկտիվ կարծիքն է: Կարելի է մտածել, թե Մեդվեդևն ինքն իրեն ինչոր բան էր անում»:

Ժիրինովսկին, ի դեպ, նախորդ ընտրությունների համեմատ  էական առաջընթաց է գրանցել` 4-րդից 3-րդ հորիզոնականը  տեղափոխվելով:  

«Ինձ ոչ թե արդյունքը, այլ ընտրողի տրամաբանությունը չի գոհացնում: Ե՞րբ պիտի ժողովուրդը սկսի գնահատել թեկնածուին:  8 թեկնածուներից 6-ը դրածո էին: Հետևաբար մնում ենք ես ու Պուտինը:  Բայց ե՛ս պետք է ընտրվեի, որովհետև Պուտինը արդեն շատ է ընտրվել:  Ցանկացած եվրոպացի ընտրողի տրամաբանությամբ այս անգամ ես պետք է հաղթեի:  Ի՞նչ ընտրություն, եթե նորից նույնին են ընտրում: Ո՞րտեղ է տրամաբանությունը»:   

Ապա Ժիրինովսկին սկսեց բացատրել, թե ինչու ինքը ոչ միայն Պուտինին, այլ նաև Գրուդինինին է պարտվել ու ավելի զարմացավ, թե ինչպես կարող էր Սոբչակը հաղթել Յավլինսկուն, ի դեպ, ճիշտ նույն հարաբերակցությամբ, ինչպես կոմունիստ Գրուդինինը իրեն:  

«Ո՞վ է Գրուդինինը: Կոլխոզնիկ: Բանջարեղենի հավաքածու բորշի համար:  Յավլինսկին ստացել է երկու անգամ պակաս, քան պոռնոաստղ Սոբչակը:  Սա ի՞նչ երկիր է:  Նա առաջարկում է միասեռականների  ամուսնությունների օրինականացում:  Իսկ ես չեմ կարող ձայն խնդրեմ լեսբուհիներից և արվամոլներից»:  

  Իսկ Քսենիան, Վլադիմիր Վոլֆովիչի  նոր բնութագրումներից դեռ անտեղյակ, խնդրում էր որ իրեն չհիշեն միայն ժիրինովսկու վրա ջուր լցնելու միջադեպով:  Քսենիան իր հաղթանակից էր խոսում:

«Իմ հաղթանակը նրանում է, որ ես կարողացա  ասել իմ ընտրողներին այն, ինչ նրանք այլ տեղերից չէին կարող իմանալ:   Մենք 26 քաղաքում ենք եղել:   Այդ ցուցանիշով առաջինն ենք:  Յավլինսկին երկրորդն է, Գրուդինինը երրորդը»:

Յավլինսկին մյուս երեք թեկնածուների հետ 1 տոկոսից պակաս ձայն էր հավաքել:   Քսենիան, ում խոսքերով  Ռուսաստանը գենետիկական ավելցուկ է, այս ընտրությունները շատ ավելի թափանցիկ էր գնահատել, քան նախորդը, որի ժամանակ ինքը դիտորդ էր և  խոստովանել էր թե սեփական աչքերով էր կարուսելներ տեսել: