«Քաղաքի արտիստը»․ ՀՀ վաստակավոր արտիստ Հովհաննես Հովհաննիսյանի 60-ամյակին նվիրված հոբելյանական երեկո Գյումրի թատրոնում

Գյումրիի դրամատիկական թատրոնը նշեց դերասան, ՀՀ վաստակավոր արտիստ, ռեժիսոր,  Գյումրիի Մտորումների թատրոնի հիմնադիր և գեղարվեստական ղեկավար Հովհաննես Հովհաննիսյանի ծննդյան 60-ամյակը: Հեբելյանական երեկոյին ներկա էին վաստակավոր արտիստի խաղընկերները, ուսանողները, արվեստի ու մշակույթի ոլորտի ներկայացուցիչներ ու այն գյումրեցիները, որոնք արժևորում ու բարձր են գնահատում Գյումրիի կոլորիտային գույներից մեկի ՝ Վարպետ Հովոյի արվեստն ու բեմական գործունեությունը:

«Իմ օրը միշտ հագեցած է թատրոնով, ես առանց թատրոն չեմ կարող, ես դադարներ չունեմ թատրոնի հետ կապված, ես անընդհատ թատրոնի մեջ եմ։ Թատրոնը փոքր աշխարհ է մեծ աշխարհի մեջ, բայց այդ փոքր աշխարհում ծնվում են մեծ մարդիկ և զրույցի բռնվում մեծ աշխարհի   փոքր մարդկանց հետ, թատրոնը զրույց է հոգու հետ»,- իր անսահման սերն ու նվիրումը թատրոնի հանդեպ այսպես է բնութագրում ՀՀ վաստակավոր արտիստ, ռեժիսոր Հովհաննես Հովհաննիսյանը։

«Հովհաննես Հովհաննիսյանը միշտ երիտասարդների կողքին է, մարդ, որը կարողանում է սերունդներ կրթել ու դաստիարակել, Հովհաննիսյանի ուսանողները առանձնահատուկ սեր ու ակնածանք ունեն դեպի թատրոնը։ Ես միշտ զարմանում եմ, թե ինչքան կարելի է մարդը խոր ակնածանք ունենա թատրոնի նկատմամբ։ Երջանիկ եմ, որ ապրում եմ իր հետ, ստեղծագործում եմ իր հետ, ինքը միշտ զարմացնում է մեզ․․․ Հովոն երբեք չի սպառվում»,- ասում է Գյումրիի դրամատիկական թատրոնի տնօրեն, գեղարվեստական ղեկավար Լյուդվիգ Հարությունյանը։

Հոբելյանական երեկոյի ընթացքում հանդիսատեսին ներկայացվեց թատրոնի այցեքարտերից մեկհը համարվող «Արշիլ Գորկի» դրաման՝ Հովհաննես Հովհաննիսյանի բեմադրությամբ։

«Արվեստ է ոտքից գլուխ Հովիկը, երբ թեկուզ հեռվից փողոցում տեսնում ես Հովիկին՝ իր գլխարկով, իրեն բնորոշ հագուկապով, արդեն գիտես, որ դու Գյումրիում ես, դա Գյումրին է և գյումրեցի արվեստագետ է քայլում փողոցով։ Ինքը շատ անարծաթ մարդ է, նյութական արժեքները ոչ մի նշանակություն չունեն իր համար։ Ինքը կարող է իր անձի համար գումար չծախսի, բայց այդ գումարով մի ռեկվիզիտ գնի ու բերի թատրոն, հիմա նույնն անում է իր թատրոնի՝ Մտորումների թատրոնի համար»,- երկարամյա խաղընկերոջն այսպես է բնութագրում ՀՀ ժողովրդական արտիստ Անահիտ Քոչարյանը։

Իսկ «Քաղաքի արտիստը» ֆիլմը պատմեց թատրոնին ու բեմարվեստին նվիրված վաստակավորի կյանքի ու ստեղծագործական ուղու մասին։ 60-ամյակի առիթով թատերարվեստում ունեցած անգնահատելի ներդրման համար վաստակավոր արտիստ Հովհաննես Հովհաննիսյանն արժանացավ Շիրակի մարզպետի պատվոգրին և պարգևատրվեց Գյումրիի քաղաքի ոսկե մեդալով։ Հոբելյանական երեկոն անցկացվեց  ՀՀ ԿԳՄՍ նախարարության աջակցությամբ։

«Երբ ինձ վարպետ են ասում, ես ինձ վատ եմ զգում, որովհետև տարիքը չի որոշում վարպետությունը, ես անհարմար եմ զգում, որովհետև վարպետներ կան, որոնց ես դեռ չեմ հասել։ Ես դեռ չեմ հասել Սոս Սարգսյանին, ես դեռ չեմ հասել Խորեն Աբրահամյանին, ես ընդամենը թատրոնի դերասան եմ։ Արվեստագետները ապրում են անսահմանության զգացումով, 60 տարին տիեզերքում ընդամենը մի ակնթարթ է, ամեն ինչ դեռ առջևում է, հարկավոր է ստեղծագործել և գեղեցկացնել մեր աշխարհը»,- իր մասին պատմող ֆիլմում արտիստն իր խոհերը թատրոնի ու արվեստի մասին այս խոսքերով է եզրափակում։