Նախորդ տարվա համեմատ՝ Շիրակի մարզում անասնագլխաքանակը նվազել է 10 հազարով

Հանրապետության բնակավայրերում ընթանում է անասնագլխաքանակի հաշվառում: Ըստ նախնական տվյալների՝ Շիրակի մարզում, նախորդ տարվա համեմատ, գրանցվել է  խոշոր եղջերավորների գլխաքանակի մոտ 10 հազարով նվազում։

Ամասիա համայնքի և Արեգնադեմ գյուղի բնակիչների անասնագոմերում հիմա գրեթե դատարկություն է: Տարիների չարչարանքով պահած խոշոր եղջերավորներին ստիպված են վաճառել, անասնակեր չեն ունեցել, եղածն էլ թանկ գնով են առել, պահեստավորածը չի հերիքել ունեցած գլխաքանակին։

Չնայած անասնակերի թանկացմանը, կաթի մթերման գինը, նախորդ տարվա համեմատ, նույնն է մնացել, ինչի պատճառով անասնապահական տնտեսությունների եկամուտն է նվազել, դրա համար էլ գյուղացիներից շատերը հրաժարվում են անասուն պահելուց։

«Անասնակեր ժողովուրդը քիչ կարողացավ քաղել, դրա համար անասնագլխաքանակը սկսեց  պակասել, հիմնական պատճառը երաշտն էր։ Գյուղացիները վարկ վերցրին, անասնակեր գնեցին, մի մասն էլ շատ էժան գնով սկսեցին վաճառել իրենց անասուններին»,- ասում է Ամասիայի համայնքապետարանի գյուղատնտեսության բաժնի պետ Արտեմ Դավթյանը։

Խոշոր եղջերավորների անասնագլխաքանակը նվազել է մոտ 10 հազարով, փոխարենը մանր եղջերավորներինը ավելացել է 15 հազարով: Նախորդ տարվա երաշտի պատճառով նույնիսկ Արփիի ու Աշոցքի մարգագետնային խոտհարքներում անասնակեր չեղավ, ինչով պայմանավորված էր խոտի գնի կտրուկ բարձրացումը։

«Այս տարի հունվարի 1-ի դրությամբ ունեցած հաշվառումների արդյունքներով՝ մարզում ունենք խոշոր եղջերավոր անասունների մոտ 79 հազար գլխաքանակ, ոչխարների՝ 85 հազար, իսկ թռչունների՝ 386 հազար թև»,- նշում է Շիրակի մարզպետարանի գյուղատնտեսության վարչության պետ Ռոման Համայակյանը։

Ընդհանուր առմամբ՝ յուրաքանչյուր խոշոր եղջերավոր կենդանուն ձմեռացման համար անհրաժեշտ է 75-80 հակ խոտ, բայց հաշվի առնելով Ամասիայի ցրտաշունչ պայմաններն ու գարնան ուշ գալը, այստեղ կենդանիներին պահելու համար առնվազն պետք է պահեստավորել միջինը 100 հակ խոտ, այս դեպքում  ավելանում է մեկ կենդանու վրա  կատարվող ծախսը, իսկ եկամուտ գրեթե չկա։

Անասնակերը թանկ էր,  աշնանը նաև գյուղացիները կարողացան թանկ գնով վաճառել միայն բտման ենթարկված ցլիկների միսը, իսկ կովերը բաժին հասան վերավաճառողներին, որոնք, առիթից օգտվելով, գյուղացուց շուկայականից մի քանի անգամ էժան միս ձեռք բերեցին, բայց վերավաճառեցին կրկնակի թանկ:

Հիմա գյուղացիներն ավելի շատ հակված են ոչխարաբուծությամբ զբաղվել, լեռնային շրջաններում մանր եղջերավորներին պահելը հեշտ է ու եկամտաբեր: Այժմ կենդանիները արոտ են գնում, անասնագլխաքանակը կրճատելու անհրաժեշտություն չկա:

Անասնագլխաքանակի հաշվառումն իրականացնում են ոչ միայն անհրաժեշտ պրոֆիլակտիկ պատվաստումներն իրականացնելու, այլև կենդանիների տեղաշարժը հսկելու և հիվանդությունները կանխելու համար, իսկ այս գործընթացը բավական աշխատատար է։