Մի օր կվերադառնանք մեր ծննդավայրը․Գյումրիում գտնվող արցախցի պատանիների սպասումները

«Աջակցող ձեռք Արցախից եկած ընտանիքներին» նախաձեռնության շրջանակներում Գյումրիի երիտասարդական նախաձեռնությունների կենտրոնը մեկ ամիս էъ արցախցի պատանիների ու երիտասարդների ցերեկային ժամանցի կազամակերպման աշխատանքներ է տանում։ Տարբեր նախասիրություններ ունեցող պատանիները հաճախում են խմբակների, միջոցառումների ու էքսկուրսիաների են մասնակցում։

16 տարեկան Արմեն Ասրյանը Ստեփանակերտից է։ Պատերազմի հենց առաջին օրն են ընտանիքով տեղափոխվել Գյումրի։ Արմենը տեղաշարժման խնդիրներ ունի, ներառական կրթության պայմանները թույլ են տվել Ստեփանակերտում դպրոց գնալ, բայց ավելի շատ ինքնակրթությամբ է զբաղվել, հետաքրքրությունները նրան տարել են ՏՏ ոլորտ։ Ուսումնասիրել է համակարգչային ծրագրավորման լեզուներն ու ինքնուրույն ստեղծել մի քանի ծրագիր։

«Սքրաջ կոչվող ծրագիր կա, էդ ծրագրով մի քանի խաղ եմ սարքել ու YouTube-ով, Google-wv փորձել եմ ծրագրավորման լեզուներ սովորել»,-պատմում է Արմենը։Հիմա Գյումրիում է ուզում շարունակել, ծրագրավորման ոլորտում գիտելիքները հարստացնել։ Շուտով կմասնակցի Գյումրիի տեխնոլոգիական կենտրոնի կազմակերպած դասընթացներին։

Արամը Արմենի կրտսեր եղբայրն է, բնավորությամբ` ավելի անմիջական։ Այստեղ դեղաբույսերով բնական օճառ պատրաստելն է հետաքրքրել  իրեն։ Ասում է՝ Արցախի  դաշտերում շատ օգտակար բույսեր կան, հաճախ էին հասակակիցներով անտառներից ու սարերից հատապտուղ ու խոտաբույսեր հավաքել։

Հատապտուղ հավաքելու ժամանակն անցավ՝ պատերազմը խանգարեց։ Հետո ցույց տվեց Ասկերանի իրենց այգու նուռը։ Հայրիկն է մի երկու օր առաջ գնացել հավաքել ու բերել Գյումրի։

«Որ հրադադար եղավ, պապաս գնաց տեսնի` մեր այգին ինչ վիճակում է գտնվում․․․ հեչ լավ վիճակ չէր եղել։ Պապան մեր այգուց մի քանի արկղ նուռ է բերել»։

Արմենն ու Արամը շուտով կվերադառնան Ստեփանակերտ։ Իրենց տունը չի վնասվել ռմբակոծություններից։ Բայց նրանց հասակակիցներից  շատերը դեռ վերադարձի հնարավորություն չունեն։ 18-ամյա Աննան Շուշիից է,  տեղի Մշակույթի քոլեջում է սովորել, մշակութաբան է, պատահական չէր ընտրել մասնագիտությունը։ Շուշին զբոսաշրջիկներին ու աշխարհին ցույց տալու շատ արժեքներ ունի։ Սուրբ Ամենափրկիչ Ղազանչեցոց եկեղեցին Արցախի միջնաբերդի խորհրդանիշն է, որի հրետակոծությունը և սրբապղծումն աղաղակող է։

«Ես մտածում եմ, որ Աստված հաստատ իրենց կպատժի, որ կպել են մեր սրբությանը, դա մեր սրբատեղին է, մարդիկ գնում էին այնտեղ մոմ վառում ու հոգեպես հանգստանում, իսկ իրենք պղծել են մեր հոգևոր տունը»,- ասում է Աննան։

Արցախցի պատանիների առօրյայի կազմակերպումից բացի, կենտրոնում նրանց հետ աշխատում են հոգեբաններ, ցուցաբերվում է բազմամասնագիտական խմբերի աջակցություն։

Գյումրի տեղափոխված ընտանքիների կեցության հարցերը կարգավորելուց հետո բոլոր կառույցները առաջնահերթ լուծել են նաև արցախցի երեխաների կրթության ապահովման խնդիրը։ Դպրոցական տարիքի երեխաներից ոչ մեկը կրթությունից դուրս չի մնացել։ Քոլեջների և բուհերի ուսանողների հարցը կկարգավորվի առաջիկայում։