Հայ և ֆրանսիացի հոգեվերլուծողները Գյումրիում քննարկել են դեռահասների վարքագծային շեղումները

Երեխաների և դեռահասների վարքագծային շեղումներն ու դրանք ծնող պատճառներն այսօր քննարկել են ֆրանսիացի հոգեվերլուծողները, հայ հոգեբանները, հոգեթերապևտները և մանկաբույժները: Նախաձեռնությունը ֆրանսիացի մանկահոգեբույժ Պատրիկ Ալեսյանինն է: Նա արդեն 4 տարի է, ինչ նման հանդիպումներ է կազմակերպում Գյումրիի «Արևամանուկ» հիմնադրամում։

Ֆրանսահայ հոգեբույժ, հոգեվերլուծող Պատրիկ Ալեսյանի անձնական նախաձեռնությունն է աջակցել տեղի մասնագետներին դեռահասների վարքագծային խնդիրների լուծման հարցում։ Համատեղ վերլուծություններն էլ փաստել են` թե´ Ֆրանսիայում, թե´ Հայաստանում, դեռահասները նույն դժվարություններն ունեն: Դրանցից մեկն էլ ծնողական հոգատարության պակասն է, որը երեխաները փորձում են լրացնել սոցիալական ցանցերում հետաքրքրություններ փնտրելով, ինչը շատ դեպքերում անվտանգ չէ:

Ըստ Պատրիկ Ալեսյանի` դեռահասային ճգնաժամը համացանցն ավելի է խորացրել, ներկայում դեռահասների միջև հարաբերություններն ավելի սերտ են, քան դեռահասի և մեծահասակի միջև։ Ծնողները ևս խոցելի են, որ դեռահասներին ինքնուրույն են թողնում ապրել։ Այս առումով մեծ կարիք կա ծնող-երեխա հարաբերությունների ամրապնդման։

Հոգեվերլուծող Պատրիկ Ալեսյանը ասում է, որ դեռահասները մենակ են մնացել, ծնող-երեխա հարաբերություններն ավելի հեռացված են, ինչը չկար նախկինում, նրանք էլ փորձում են սոցցանցերի միջոցով նոր աշխարհ գտնել ու նոր ծանոթությունների միջոցով իրենց ինքնուրույնությունը հաստատել։

Մյուս խնդիրն էլ, ըստ Պատրիկ Ալեսյանի, այն է, որ դեռահասները ցանկություն չունեն սովորել ու մերժում են սովորեցնողին, որովհետև կարծում են, որ իրենք ինքնուրույն կարող են ամեն ինչ սովորել, ու այստեղ շատ կարևոր է մեծահասակի դերը, որ դեռահասի մոտ կարողանա սովորելու ցանկություն առաջացնել:

Ու նաև սոցցանցերից օգտվելը մեծ ռիսկեր է պարունակում։ Օրինակ` Ֆրանսիայում տարեկան 400,000 դեպք է լինում, երբ ռիսկային ծանոթությունների, ինքնավնասումների կամ այլ պատճառներով երեխաներ են հոսպիտալացվում։ Մանկական հոգեբույժ Անն Մարի Ռոյերի խոսքերով, օրինակ` Ֆրանսիայում շատ դեպքեր կան, երբ ամեն 4 զույգից 2-րդը կամ 3-րդը բաժանվում է և նոր ընտանիքներ կազմում, և այնտեղ բավականին մեծ ռիսկ կա, որ երեխաները մենակ են մնում ու սկսում են նոր հարաբերություններ կառուցել իրենց հասակակիցների հետ` զգացնել տալով, որ մեծահասակների կարիքը չունեն։

Ֆրանսիայում հատուկ կազմակերպություններ կան, որոնք աշխատում են ծնողների հետ, սովորեցնում, թե երեխաների հետ ինչ վարքագիծ պետք է դրսևորել։ Ըստ հոգեվերլուծողների` երեխաների վարքագծի վրա ազդում են նաև նրանց սոցիալ-տնտեսական պայմանները, որով էլ մասնագետները բացատրեցին, որ Գյումրիի դեռահասների կյանքում 1988թ. երկրաշարժի հետևանքները դեռ էական ազդեցություն ունեն և նրանց խոցելի են դարձնում։