Շիրակի մարզում գարնանացանի աշխատանքները թանկացել են

Շիրակի մարզում սկսվել են գարնանացանի աշխատանքները։ Գյուղացիական տնտեսություններն այս տարի վարուցանք կկատարեն առանց պետական սուբսիդավորման։ Սերմացուն, դիզվառելիքն ու պարարտանյութը գյուղացուն հասանելի կլինեն շուկայական արժեքով:

Ինչպես աշնանացան ցորենի, այնպես էլ գարնանացան գարու ցանքերն այս տարի ևս կպակասեն: Պատճառը միայն ծախսերի ավելանալը չէ։ Անցած տարիների բերքն ամբարներում է մնացել, չի վաճառվում:

Շիրակ գյուղի տնտեսություններից մեկում հացահատիկ չէ, այլ վարսակ էին ցանում։ Կերային մշակաբույսերի աճեցումը, գյուղացիների խոսքերով, հիմա ավելի ձեռնտու է, քան հացահատիկը։ Ոչ միայն խոտ կստանան, այլև սերմացու: Այս տարի ցանում է առանց հողը վարելու։

Ըստ գյուղացու՝ պատճառը դիզվառելանյութի թանկացումն է, 20 լիտրը 9000 դրամ արժե շուկայում: Պետական սուբսիդավորում չկա, թանկ է նաև գարու սերմացուն: Անցած տարի, երբ պետությունն էր սուբսիդավորում, գարու սերմացուի կիլոգրամը տրամադրում էր 130 դրամով, հիմա, ըստ գյուղացիների, ամեն ինչ մասնավորի ձեռքում է, նա էլ զտած սերմացուն վաճառում է 170-200 դրամով: Նաև սա է գյուղում ցանքերի պակասելու պատճառը:

Գյուղացիների մեծ մասը Շիրակում հրաժարվել է վարուցանքից, ցանք կատարողներն էլ դարձյալ ցորեն ու գարի են աճեցնելու։ Ծախսերի մեջ չտեղավորվելու դեպքում պարարտանյութ չեն տա, դաշտը չեն ոռոգի, գյուղտեխնիկայի վճարներն էլ, ամեն տարվա նման, նորից, այսպես ասած, վերասյայով են։

Գյուղի տրակտորիստը վարուցանքն սկսել է անցած տարիներից գյուղացիների ունեցած պարտքերի ցուցակին նորն ավելացնելով։ Գյուղատնտեսների այն հորդորները, թե ավանդական դարձած ցորենից ու գարուց հրաժարվել է պետք, այս գյուղում տարիներ առաջ ընդունեցին, սկսեցին նոր մշակաբույսեր ցանել. չաման, ոսպ, հնդկացորեն, բայց դրանց իրացումը կազմակերպել չստացվեց։ Հիմա գյուղացիների պահեստներում տոննաներով բերք կա, վաճառել չեն կարող, ինչի հետևանքով էլ տուժում է նոր ցանքսի կազմակերպումը:

Գյուղի վարչական ղեկավար Համլետ Ասատրյանն իր ամբարն է ցույց տալիս, որտեղ տոննաներով չաման կա, ամբողջ գյուղում էլ 40 տոննա:

Ըստ գյուղացիների՝ շուկայում չամանի կիլոգրամը 1000 դրամ արժե, իրենք մաքրած, զտածը 200 դրամով էլ չեն կարողանում վաճառել:

Թե ինչ մշակաբույս և ինչ քանակով պետք է ցանվի, գյուղացին որոշումներում մենակ է, ստացած բերքի իրացման հարցում՝ ևս: Վարուցանքը պլանավորված չէ, գյուղացին էլ վատ տնտեսվարողի անուն է հանում:

Գյուղացիները պատրաստ են տոննաներով բերք ստանալ, բայց ասում են՝ ցանեն ինչ անեն, երբ բերքի իրացում չի կազմակերպվում: Առաջարկում են, որ պետությունը լուծի իրացման խնդիրը, իրենց հետ պայմանագրերով աշխատի, որ գիտենան՝ ստացած բերքը կիրացվի՞, թե՞ ոչ․ ու ինչ արժեքով:

Բայց քանի դեռ իրացման գործը թողնված է գյուղացիներին, նրանք էլ ցորենի ու գարու մշակությունից չեն հրաժարվի: Թեև եկամուտ չկա, բայց, գոնե, փչացող ապրանք չէ, ու իրացման խնդիր չեն ունենա:

Շիրակ գյուղում մեկ տարի առաջ փորձ արեցին գարնանացան ցորեն էլ ցանել, որն, ըստ գյուղացիների, որակական բարձր հատկանիշներ ունի, բայց գումար չլինելու պատճառով ագրոտեխնիկական միջոցառումները ժամանակին չեն կատարել ու ցածր բերք են ստացել: Շիրակ գյուղի 1000 հա վարելահողերից ամբողջ գյուղով ընդամենը 1 հա են գարնանացան ցորենի համար օգտագործում, հողերի մեծ մասը ֆերմերներն են մշակում, որոնք հեշտ են լուծում իրացման հարցերը, ինչը անհատ գյուղատնտեսը չի կարողանում անել: Գյուղացին իր բերքը շուկա հանելու համար որևէ մեկից աջակցություն ու պայմաններ չի ստանում: