Ի՞նչն է խանգարում, որ Մանվել Գրիգորյանի գործը գնա դատարան. Էլինար Վարդանյանը՝ իշխանությունների՝ իրավական ոլորտի աշխատանքի մասին

«Շատ ավելի կարևոր հարցեր լուծելու փոխարեն, նաև իշխանությունները, ենթարկվելով այդ սոցցանցային քննարկումներին և ճնշումներին, ավելի շատ շեղում են իրենց ուշադրությունը պատժելու, պատասխանատվության ենթարկելու խնդիրների վրա»,- «Հեռանակար»-ի տաղավարում ասել է «Այլընտրանքային նախագծեր» խմբի ներկայացուցիչ Էլինար Վարդանյանը՝ անդրադառնալով հասարակության մեջ առկա այն հարցադրումներին, թե հեղափոխությունից հետո ինչու այս կամ այն մարդի պատասխանատվության չեն ենթարկվում:

Վարդանյանն այն կարծիքին է, որ նման իրավիճակն ուղղակիորեն խանգարում է երկրի զարգացմանը.

«Իրավական համակարգը պետք է այնպես կայացած լինի, իսկ դա արդեն կառավարության և իշխանությունների խնդիրն է՝ ստեղծել այնպիսի մեխանիզմներ, որպեսզի իսկապես կայացած իրավական համակարգ լինի, որպեսզի տեղիք չտա այդպիսի խոսակցություններին: Տեսեք, մեկ օրինակ բերեմ՝ Մանվել Գրիգորյանի գործը: 10 ամիս է անցել, երբ հայտարարվեց, որ ապացուցված է, ապացույցներ են ձեռք բերված, մեղավոր է, կալանք, կալանքից ազատեցին՝ գրավով, հետո նորից կալանավորեցին: 10 օրվա ընթացքում կալանքի տակ պահելու պարագայում ի՞նչն էր խանգարում վերջացնել գործի քննությունը, որովհետև այն, ինչ ներկայացվեց սկզբնական շրջանում, թվում էր, թե շատ կարճ ժամանակում գործը պետք է գնա դատարան: Ի՞նչն է խանգարում, որ գործը գնա դատարան և ավելորդ չստեղծվի այդ արհեստական լարվածության մթնոլորտը: Եթե ապացուցված է, ուրեմն պատժենք, եթե ոչ՝ կալանքը չպետք է հանդիսանա անձից ապացույցներ կորզելու կամ որպես պատիժ կիրառելու միջոց»,- ասել է Վարդանյանը:

«Այլընտրանքային նախագծեր» խմբի ներկայացուցիչը նկատել է, որ նույն պրակտիակն եղել է նաև նախորդ իշխանության ժամանակ, երբ մարդուն մինչև մեկ տարի պահում էին կալանքի տակ, «կոտրում» էին, բայց հարց էր մնում,  թե այդ գործը ինչ ճակատագիր պետք է ունենա.

«Եթե մենք նոր իշխանության պարագայում պետք է շարունակենք այդ սկզբունքով, այդ դեպքում ի՞նչն է փոխվել»,- հավելել է Վարդանյանը ու նաև նշել, որ դա ազդում է նաև ազատ ստեղծագործելու հանգամանքի վրա:  Իշխանությունները ցանկանում են անընդհատ դուր գալ սոցցանցերի տարբեր խմբերին, թեև այդպես քաղաքականություն չի մշակվում և զարգացման տենդենցները նկատելի չեն լինում: Պատմությունը անիվ է, և ով այսօր հերոս է, վաղը կարող է դառնալ հակահերոս:

Ըստ Վարդանյանի՝ «հակահերոս»-ի և «գիլիոտին»-ի հեռանկարից զերծ մնալու համար պարզապես պետք է համերաշխության մթնոլորտ ստեղծել և լուծել երկրի առջև իրապես ծառացած խնդիրները: Չասել անընդհատ, որ նախկին իշխանություններն են այդ վիճակին հասցրել, ժամանակ է պետք: