1899 թվականի հուլիսի 29-ին եւ 1907 թվականի հոկտեմբերի 18-ին Հաագայում ընդունված «Միջազգային վեճերի խաղաղ կարգավորման մասին» կոնվենցիաները հիմք են հանդիսացել Մշտական արբիտրաժային դատարանի ստեղծման համար: Դատարանն արբիտրաժային կենտրոն է, որը հարթակ է տրամադրում պետությունների, միջպետական կազմակերպությունների եւ մասնավոր կողմերի միջեւ արբիտրաժի միջոցով վեճերի խաղաղ կարգավորման համար: Որոշ պետություններ կոնվենցիաներից մեկի կողմ են, որոշները՝ մյուսի, իսկ պետություններ էլ կան, որ երկու կոնվենցիաները վավերացրել են միաժամանակ: Այս մասին հայտնել է Միջազգային իրավական հարցերով ներկայացուցիչ Եղիշե Կիրակոսյանը՝ ԱԺ նիստում ներկայացնելով «1899 թվականի հուլիսի 29-ին եւ 1907 թվականի հոկտեմբերի 18-ին Հաագայում ընդունված ««Միջազգային վեճերի խաղաղ կարգավորման մասին» կոնվենցիաները վավերացնելու մասին» օրենքի նախագիծը:
Նշվել է, որ Մշտական արբիտրաժային դատարանի յուրաքանչյուր անդամ պետություն կարող է նշանակել մինչեւ չորս արբիտր, որոնք հայտնի են որպես վերոնշյալ դատարանի անդամներ (նշանակվում են 6 տարով եւ կարող են վերանշանակվել): Հետագայում այս արբիտրների միջոցով ստեղծվում են հատուկ ազգային խմբեր, որոնք կարեւոր դերակատարում են ունենում, օրինակ, Արդարադատության միջազգային դատարանում դատավոր նշանակվելու համար թեկնածուներ առաջադրելու գործում: Եղիշե Կիրակոսյանի խոսքով դատարանն ընձեռում է միջազգային համագործակցության, միջազգային իրավունքի պահպանման եւ զարգացման, ինչպես նաեւ սահմանված իրավական նորմերի շրջանակներում վեճերի խաղաղ կարգավորման մեխանիզմների հասանելիության հնարավորություն: Զեկուցողը տեղեկացրել է, որ այս պահին արբիտրաժային կենտրոնի շրջանակում Հայաստանի մասնակցությամբ ընթանում է երեք արբիտրաժ՝ երկու միջպետական եւ մեկ ներդրումային, որոնց քննությանը Հայաստանը ներգրավված է որպես պատասխանող կողմ:
ԱԺ պետական-իրավական հարցերի մշտական հանձնաժողովի դրական եզրակացության մասին հայտնել է Ալխաս Ղազարյանը:
