Ինչպե՞ս կարող են ծնողները հաղթահարել իրենց և երեխաների միջև սերնդային տարբերության պատճառով առաջացած դժվարությունները

Ժամանակակից երեխաները մեծացել են այնպիսի պայմաններում, երբ ցանկացած տեղեկատվություն հասանելի է նրանց, մինչդեռ ավագ սերունդը սովոր է այն փաստին, որ ամբողջ գիտելիքը ձեռք է բերվում ավելի երկար, ավելի փորձառու գործընթացի միջոցով: Երիտասարդ սերունդը չի հասկանում մեծահասակների փորձի արժեքը: Բացի դրանից, նրանք սովոր են գործել շատ ավելի արագ։ Հոգեբան Իրինա Գրիշինան Gazeta.Ru-ին պատմել է ժամանակակից և ավագ սերունդների հիմնական տարբերությունների մասին։

«Ավագ սերունդը հույսը դնում է գիտելիքի վրա, իսկ երիտասարդ սերունդը կարծում է, որ գիտելիքն ու հմտությունները արագ ձեռք բերվող և փոփոխվող բան են: Նաև երեխաները արագ տիրապետում են բոլոր տեխնոլոգիական նորամուծություններին, իսկ ծնողների համար ավելի դժվար է հարմարվել փոփոխություններին։ Այնուամենայնիվ, տարեցների համար առավելություն է առօրյա կյանքում, երբ կարող են երեխային խնդրել պարզել, թե ինչպես է աշխատում գաջեթը կամ ծրագիրը: Ծնողներն պետք է գործնականում ցույց տան, թե որն է փորձագիտական ​​գիտելիքների առավելությունը: Այս համատեքստում հիանալի օրինակ է խոհարարությունը: Թեև ինտերնետում կարելի է գտնել ցանկացած բաղադրատոմս, սակայն փորձառու տնային տնտեսուհին կարող է ճաշատեսակը պատրաստել յուրովի, ավելի լավ, քան բաղադրատոմսով, քանի որ նա ունի իր գաղտնիքները։ Այս կերպ ծնողները կարող են ցույց տալ իրենց երեխային, թե ինչպես փորձը կարող է ինչ-որ բան ավելի լավը դարձնել», – բացատրել է նա:

Երկրորդ տարբերությունն այն է, որ շատ ծնողներ անհանգստանում են, որ իրենց երեխան չափազանց շատ ժամանակ է անցկացնում առցանց: Նախ, հարկ է նշել, որ առցանց հաղորդակցությունը չի փոխարինում դեմ առ դեմ հաղորդակցությանը, դրանք պետք է փոխլրացնող լինեն: Եթե ​​երեխան ընդհանրապես չի շփվում հասակակիցների հետ առօրյայում, դրա համար կան պատճառներ, որոնք պետք է պարզաբանվեն:

«Դեռահասները առցանց հաղորդակցվելու մի շարք առավելություններ են տեսնում: Նախ, դա ավելի պարզ է. անձնական շփումն ավելի դժվար է։ Նման դեպքերում ինտերնետը հաղորդակցության նոր հնարավորություններ է բացում։ Առցանց հաղորդակցությանը պետք է հարգանքով վերաբերվել, այլ ոչ թե կտրուկ բացասական դիրքորոշում ընդունել: Այնուամենայնիվ, կարևոր է պարզել, թե կոնկրետ ում հետ է շփվում երեխան: Եթե ​​դեռահասը խնդիրներ ունի անձնական շփման հետ, ապա ծնողը կկարողանա օգնել՝ պարզելով պատճառը։ Երեխաները հաճախ նախընտրում են շփվել ինտերնետով վայրից վայր տեղափոխվելուց հետո՝ կապ պահպանելով հին ընկերների հետ: Այս դեպքում պետք է երեխային օգնել հասակակիցների հետ հանդիպելու իրավիճակներ ստեղծել՝ գտնել ճամբարներ, որտեղ նա կարող է նոր ընկերներ ձեռք բերել»,- ասել է հոգեբանը։

Երրորդ տարբերությունը հոգեկան առողջության նկատմամբ վերաբերմունքի տարբերությունն է։ Ժամանակակից երեխաները սովորում են հասկանալ իրենց զգացմունքները, պաշտպանել դրանք: Եվ սա լավ է: Այնուամենայնիվ, ծնողները միշտ չէ, որ հասկանում են իրենց զգացմունքների նկատմամբ նման ուշադիր վերաբերմունքը՝ այն համարելով չափազանց բծախնդիր: Բայց այստեղ ծնողները կարող են նույնիսկ երեխաներից սովորել, թե ինչպես հոգ տանել իրենց հոգեկան առողջության մասին:

«Եթե կարծում եք, որ ձեր երեխան չափազանցնում է իր զգացմունքները, ավելի լավ է շատ ուշադրություն դարձնեք նրանց: Օրինակ՝ դեռահասն ասում է, որ ընկճված է։ Եթե ​​անգամ կլինիկական հիվանդություն չունի, այս կերպ նա դեռ արտահայտում է իր մեջ կուտակված ցավը։ Դուք պետք է ավելի ուշադիր լինեք և պարզեք, թե ինչ է կատարվում երեխայի հետ», – եզրափակել է Գրիշինան: