Շիրակի մարզի գյուղական բնակավայրերի մի քանի ընտանիքներ անօթևանի կարգավիճակի հարցը վիճարկում են դատարանում

Շիրակի մարզի գյուղական բնակավայրերում անօթևանության խնդրի լուծման պետական ծրագիրը, որի բուն մեկնարկը եղել էր երկու տարի առաջ, երկու բաղադրիչ ուներ, կա՛մ բնակարանաշինություն, կա՛մ վկայագրի տրամադրում։ Շիրակի մարզի 7 գյուղերի 25 ընտանիքների համար նախընտրելին բնակարանաշինությունն էր։ Ծրագրով, սակայն, առայժմ ոչ ամբողջական լուծում է տրվել բնակապահովման խնդրին։ Գյուղական բնակավայրերում կան ընտանիքներ, որոնք դեռ անօթևանության կարգավիճակը հստակեցնում են դատական ատյաններում։

Ախուրյան խոշորացված համայնքի Բասեն գյուղը մարզի այն բնակավայրերից մեկն է, որտեղ 88-ից հետո անօթևանության հերթացուցակում հաշվառված ընտանիքների թիվը համեմատաբար շատ էր։ Մինչև 2020 թվականը հաշվառված է եղել մոտ 32 ընտանիք, որոնք ունեցել են անօթևանի կարգավիճակ։ Բնակարանային ապահովման պետական ծրագրերով մեծ մասի խնդիրը կարգավորվել է։

«32 ընտանիքից 5-ը կառուցել են բնակարաններ, 15-ը վերցրել է բնակարանի գնման վկայական, որից 3-ը հրաժարվել են՝ տուն չգտնելու կամ իր նախկին տունը չքանդելու պատճառով, իսկ 12-ն էլ տուն գտել են ու գնել են»,- ShantNews-ի հետ զրույցում նշել է  Բասենի վարչական ղեկավար Համլետ Պետրոսյանը։

Ըստ այդմ՝ բնակարանաշինության ծրագրում ընդգրկվել են այն ընտանիքները, որոնք հրաժարվել են բնակարանների գնման վկայագրերից։ Ստացվել է այնպես, որ ծրագրի շահառու 5 ընտանիք 88-ից հետո ունեցած իրենց կիսակառույց տներն են ավարտին հասցրել։ Բասենցի 12 ընտանիքի համար էլ բնակարանների գնման վկայագիրն է նախընտրելի եղել, գնել են տներ գյուղում։ Բայց դեռ 5 ընտանիք շարունակում է ապրել ժամանակավոր կացարաններում, վթարային տներում։ 5-ից մեկը Թոռնիկ Աբոյանի ընտանիքն է, ապրում են 4-րդ աստիճանի վթարայնության կիսաքանդ տանը։ 7 սենյականոց տան միայն 2 սենյակն են օգտագործում։

«Մեր հին տան հատակագծով 7 սենյակ ենք ունեցել, որից 5-ն ամբողջությամբ փլվել է երկրաշարժին, էս հատվածում նույնիսկ տանիքն էր փլվել»,- պատմում է  Թոռնիկ Աբոյանը։

«Հիմա որ երկրաշարժ է լինում, ես շատ եմ վախենում, որովհետև տունն ամբողջությամբ վթարային է։ Ներսում լրիվ խոնավ է, ծեփոնները կթափվին, չեմ հասցնե մաքրեմ։ Պատը ետևից լրիվ փլված է, մի մասը չկա, դրա համար կաթոցները շատ են»,- տան վիճակն է նկարագրում  Ջուլիետա Աբոյանը։

Երկրաշարժից հետո, ինչպես բասենցիների մեծ մասն է արել, Աբոյաններն իրենց հողատարածքում նոր տան հիմքեր են գցել, 2 հարկը կառուցել են, հասել են տանիքին ու անավարտ թողել։ Գումարը չի հերիքել նոր տան կառուցումն ավարտելու համար։ Անօթևանության խնդրի լուծման ծրագրերից այս ընտանիքի համար ևս նախընտրելի է եղել բնակարանաշինությունը, այս պարագայում, կիսակառույց տունն ավարտին հասցնելը, բայց մեկ փաստաթղթի բացակայության պատճառով հաշվառումից դուրս են մնացել։ Անօթևանության կարգավիճակը վերականգնելու միակ տարբերակը եղել է դատարանում վիճարկելը։

«Դատական ատյաններում վիճարկվող գործեր էլի ունեինք, որտեղ պատճառների մի մասը փաստաթղթային էր, մի մասն էլ ուշացել էին ու ժամանակին չէին հաշվառվել անօթևանների հերթացուցակում։ 4 ընտանիքից 2-ը դատարանով շահել են, արդեն ստացել են համապատասխան գումարները ու բնակարան ձեռք բերել են, 2-ինն էլ ընթացքի մեջ է»,- ասում է Բասենի վարչական ղեկավար Համլետ Պետրոսյանը։

Աբոյաններն այն ընտանիքներից մեկն են, որոնք դատարանի որոշմամբ վերականգնել են անօթևանի կարգավիճակը։ Եթե բնակապահովման պետական ծրագիրը շարունակվի, մասնագիտությամբ շինարար Թոռնիկ Աբոյանը պատրաստ է դառնալ շահառուներից մեկը և կիսակառույց տան շինարարությունն ավարտին հասցնել։

Երկու տարի առաջ մեկնարկած բնակարանաշինական պետական ծրագիրը Շիրակի մարզի 7 գյուղական բնակավայրերի 25 բնակելի տների շահառուներին է վերաբերել: Այս ընթացքում բնակարանաշինական ու բնակարանի գնման վկայագրերի տրամադրման արդյունքում գյուղերում տնակների թիվ է պակասել։ Բնակապահովման ծրագրերի երկու տարբերակների շարունակության մասին առայժմ հստակ որոշումներ չկան: