Խոշոր հրդեհից հետո գյումրեցի ամուսինները 2 անչափահաս երեխաների հետ հայտնվել են դրսում

Գյումրիի նախկին «Շիրակշին» բանավանի երկհարկանի մոդուլային տնակներից մեկում հունիսի 5-ին բռնկված հրդեհից տուժած ընտանիքը 3 շաբաթ է՝ ապրում է կից երկաթե ավտոտնակում:

SHANTNEWS.am-ին Հարոյանները ներկայացրել են հողե հատակով, թիթեղապատ ու կենցաղային այլ պայմաններից զուրկ ավտոտնակը, որտեղ ապրում են:

Ամուսինները 2 փոքրիկ երեխաներին ուղարկել են ծնողների տուն, որ խոնավ ու թաց ավտոտնակում չմնան։ Ավտոտնակը կիսել են ու իրենց համար ննջասենյակ են դարձրել, որը կիսաբաց տանիքով է, պատերն էլ ծածկոցներով փակած։

Դիմացը երկհարկանի այն մոդուլներն են, որի երկրորդ հարկի 120 քառակուսի մետր տարածքը մինչև հունիս 5-ի գիշերը Հարոյանների բնակարանն էր։ Վլադիմիր Հարոյանը այրված տնակից տոպրակներով դեռ դուրս է բերում վնասված գույքը։ Տարիներ առաջ նման դեպքերի շատ է ականատես եղել, ընտանիքների է օգնության հասել։ 15 տարի փրկարարական վարչությունում է ծառայել, փրկարար ընկերների հետ եղել է հրդեհների վայրերում, հիմա ինքն օգնության կարիք ունի։

Դեպքից հետո ընտանիքին առաջին օգնությունները՝ սնունդ, հիգիենիկ պարագաներ, բարեգործական կազմակերպություններն են ուղարկել։ Դրանք սկզբնական օրերին առաջնային ու օժանդակ քայլեր էին, որոնք Հարոյաններին պետք էին։ Հարոյանները հայտնվել են անելանելի վիճակում, նոր բնակտարածք տրամադրելու հարցում օգնություն խնդրելու բոլոր տարբերակները առայժմ անօգուտ են եղել։ Հստակ առաջարկներ տեղի ղեկավար կառույցներից չեն եղել։ Դրամական աջակցությունները միայն հրդեհի հետևանքները վերացնելու համար են եղել։

«Քաղաքապետարանից 200 հազար դրամ տվեցին հրդեհի հետևանքները վերացնելու համար, իսկ մարզպետարանը՝ 150 հազար դրամ, բայց ես միայն 200 հազար դրամով ներսի աղբը չեմ կարող մաքրել, դեռ մի բան էլ պարտք կմնամ։ Ես հիմա իմ ընտանիքի հետ մնացել եմ անօթևան, ու իմ խնդրանքը բնակարան ունենալն է»,- ասել է Վլադիմիր Հարոյանը։

Նախկին «Շիրակշին» ընկերության երկհարկանի մոդուլային կացարանները 88-ից հետո տեղադրվել են միմյանց հարևանությամբ ու բոլորն էլ փայտե կոնստրուկցիաներով։ Ու եթե հրդեհը ժամանակին չմեկուսացվեր, ամբողջ երկհարկանի փայտե շինությունից ոչինչ չէր մնա։

Մեկ օրով տնից բացակայելու հետևանքով Հարոյանները կորցրեցին այն, ինչ հնարավոր էր եղել ստեղծել 15 տարում. այրված տնակն էլ գնել էին։

Նոր, թեկուզ ժամանակավոր կացարան տրամադրել ընտանիքին մերժել են՝ բացատրելով, որ խնդիր է դրված քաղաքը տնակներից մաքրելու, այլ ոչ նորը տեղադրելու, իսկ բնակֆոնդում էլ ազատ բնակարան չկա։